Thursday 20 December 2012

Sabar

Assalamualaikum...

20.12.2012

Hati masih sedih. masih pilu. 
Mau.mau.mau balik rumah.
13.12.2012.
Tarikh yang tak mungkin dilupakan. very unforgettable date.
oh my beloved brother accident.

korang tengok. sangat terok kereta tu. and korang boleh imagine tak cmne kondisi abg aku yang bawak kereta tu mase tu.
oh abg, la tahzan. semua ni dugaan terbesar yang semakin mencabar.
 
camne boley jadik cmni?
semua yang jadik memang tak semena-mena and memang tak disangka-sangka.
alkisah bermula mase abg aku tu otw balik rumah, lepas habis kije tu.
tengah syok2 drive, tetibe lembu melintas kat jalan sebelah.
kereta yang kat lane sebelah nak ngelak drpd lembu,terlanggar plak kereta abg aku.
malang memang tak berbau,
lembu punye angkara, org laen dapat pekdahnya.bersabar.uwaaa~

so ape jadik kat abg aku?
terok. sangat terok. masya Allah. paha kanan patah. 
tapi bersyukur jugak. Allah masih panjangkan umo, masih pinjamkan umo dan nyawanya.syukur.uwaaaa~

tapi kenapa aku tak balik? 
uwaaaa~ ikotkan hati aku yang kecik dan kudus ni, memang aku nak balik sangat. tapi bile aku kol ma, ma tak kasi bali. ma suh bertahan kat sini, habiskan exam dulu. nak tak nak, aku kene la akur. ma pesan, kang nnti blik, kalut pulak nak beli tiket, kena anta kat stesen bas, kene amek waktu pagi kat stesen bas. so untuk mudahkan semua orang, and de relevannye ma cakap gitu,so aku kene la bertahan kat sini sampai abes exam.uwaaaa~

kalu nak ikotkan hati yang sedih, memang tak terkata sedihnya.
tau sebab ape? sebab ni abang feberet aku. 
walaupun aku de 3 abg, tapi aku paling kamcing ngan abg aku yang sorng ni. korang bayangkan, ngan die la aku selalu kat gaduh kat umah, membebel la. memacam.tapi bile bnde cam gini da jadik, aku rase sedih. hati aku bertamabh pilu. betol la kate org tue, dpn mate ade, asek nak gaduh. tapi samting jadik, mesti sedihnye jadik laen macam. ok ok fine. aku tau orang tua tak la cakap cam gini kan, tapi aytnye tetap lbh kurang kan?sob3~

and korang tau tak, ape bende lagi besh yang jadik mase insiden ni. semua adik beradik aku balik kecuali aku.sob3~
perrghhhh. sangat terharu. dari kuantan, cheras, klang, johor. semuanye balik.
terasa ikatan yang semakin kukuh antara kami. aku yang kejauhan memang terasa keterharuan,inikan pulak dorang yang de kat sane. makin kuatla rase aku nak balik ni. tapi bersabar zaleha. sob3~
so bergilir la mereka jage abg aku kat spital temerloh. terasa ringan beban yang ma aku tanggung bile anak2nye semua sungguh berlapang dada dan masa, balik tuk jenguk dan jaga.
terdetik di hati, aku sangat2 bersyukur punya mereka yang sentiasa di sisi dan sentiasa bersama, kala susah dan senang.uwaaaa~

ok la.cukup sampai sini. aku da tak tahan nak terus menahan takungan air hujan yang semakin melebat di kelopak mata. sesekali air mata laju mengalir tanpa di seka. kesedihan kian terasa. tapi masih kuat dan bersabar.uwaaaa~

kbai.

ps : ni accident ke2 femli aku dalam tahun ni. bersabar.
ps2 : menahan sedih, menahan tangan untuk taip mesej. rindu :(

 
 


 

2 comments :